Puls rynku
| 2017-08-10 06:17 |  |
Dziś brytyjskie dane przemysłowe |
Raporty codzienne |
Co w kalendarium?
Na wykresie głównej pary walutowej notujemy poziomy rzędu 1,1735-40. W pewnym sensie, np. w relacji do maksimów z ubiegłego tygodnia, to wciąż oznacza relatywnie mocnego dolara. No cóż, amerykańska waluta trochę musiała odzyskać. Po wielu miesiącach deprecjacji korekta techniczna była naturalną kwestią, zwłaszcza jeśli przyszły korzystne dla USD odczyty z rynku pracy (raporty payrolls i JOLTS, pierwszy o zatrudnieniu i bezrobociu, drugi o miejscach pracy).
Jest to, swoją drogą, ciekawe w kontekście napięcia na linii Waszyngton – Phenian. Z jednej strony dolar może się tradycyjnie jawić jako jedno z bezpiecznych aktywów, z drugiej – napięcie dotyczy przecież właśnie USA, ojczyzny dolara. W każdym razie dowództwo wojsk KRL-D ostro zaatakowało Trumpa, na razie rzecz jasna tylko słownie, prezentując jego wypowiedzi jako pełne bzdur, a jego samego jako pozbawionego rozumu. Jak wiemy, Trump zapowiedział, że jeśli KRL-D poczyni jakieś kroki zbrojne przeciw USA, to spotka się z potężną i wyniszczającą reakcją.
Do dolara zyskał wczoraj np. frank szwajcarski, aktywo jeszcze bezpieczniejsze. Para CHF/USD przesunęła się, patrząc na nasze godziny, z 1,0275 niemal do 1,04, teraz jest jednak nieco niżej.
Nad ranem, by przejść do danych makro, rozczarował japoński odczyt o zamówieniach na maszyny i urządzenia, oczekiwano za czerwiec +3,7 proc. m/m, było -1,9 proc. m/m. O 8:45 poznamy francuską produkcję przemysłową, o 9:30 szwedzką, o 10:30 – brytyjską. Ta ostatnia może się okazać istotna. Para GBP/EUR lokuje się przy 1,1070, a zatem dość nisko, bo jeszcze parę dni temu było chwilami 1,12, a w poprzednim miesiącu bywało więcej niż 1,14. Funt stracił też do złotego, choć wczoraj część strat odrobił, jako mimo wszystko bezpieczniejszy niż PLN w kontekście potencjalnych i realnych niepokojów geopolitycznych.
O 14:30 mamy inflację PPI z USA i tamtejsze wnioski o zasiłek (tygodniowe), o 16:00 publicznie się wypowie William Dudley z Fed.
Orzeł polski – jak leci?
Jeszcze niedawno, przez kilkoma dniami, na funcie testowano wsparcie w rejonie 4,68 – 4,69 (w przybliżeniu). Oczekiwaliśmy, ogólnie rzecz biorąc, że utrzyma się przynajmniej do dnia dzisiejszego, bo rynek poczeka na dane przemysłowe z GB. Zasadniczo oczywiście to podtrzymujemy, przy czym teoretycznie może się okazać, że nawet słabe dane nie doprowadzą do rozbicia wsparcia. Rzecz w tym, że rynek po prostu startuje z wyższych poziomów, para bowiem zdążyła się przesunąć w obszar 4,72 – 4,73. No i oczywiście dane mogą być dobre, a to dałoby paliwa funtowi.
Poza tym złotemu, jak to zwykle bywa z walutami tzw. rynków wschodzących (wschodzimy już prawie 30 lat, kiedy w końcu wzejdziemy?), nie służą negatywne informacje polityczne. Stąd straciliśmy też do euro, franka czy dolara. Na USD/PLN testowano 3,65, na EUR/PLN broni się jeszcze poziom 4,27, ale jednak był naruszany. Jeśli się mimo wszystko utrzyma, to nie liczymy na jakąś odmianę generalnej tendencji, niemniej może nas czekać rozmycie się wykresu w kilkugroszowym pasie. Wtedy nabywcy euro musieliby za zupełnie niezłe uznawać kursy takie jakie daje się chwytać od końcówki lipca, czyli np. 4,23 – 4,24. Ogólnie jednak obstawiamy stopniowe osłabianie się złotego, tak czy inaczej. Obecna sytuacja przypomina trochę tę z końca 2015 i początku 2016, najpierw długotrwały proces wzmocnienia PLN do euro, trwający kilka miesięcy – a potem odwrót. Aby to uniemożliwić, musielibyśmy mieć splot paru czynników, w tym gwarancję, że EBC nie zacznie ograniczania operacji QE i zmierzania ku podwyżce stóp. Wydaje się jednak, że nawet z powodów prawno-organizacyjnych EBC musi pójść w tę stronę.